پارک پاسیو پابلیکو و سینلاندیا برزیل

کوه‌های سر به فلک کشیده‌ی پشت شهر، کوه کله قندی شوگر لوف (Sugar Loaf) که بر فراز بندر آن قد برافراشته است و سواحل طویل هلالی شکل ریو از برترین جاذبه‌های گردشگری این شهر محسوب می‌شوند. 

 

 

 پارک پاسیو پابلیکو و سینلاندیا | Passeio Público and Cinelândia

پاسیو پابلیکو، پارک خوش منظره و زیبایی در امتداد ساحل «آونیدا بیرا مار» (Avenida Beira-Mar) است که طراحی آن در سال ۱۷۷۹ توسط گروهی از هنرمندان انجام شد. این پارک، قدیمی‌ترین پارک عمومی برزیل و یکی از قدیمی‌ترین پارک‌های آمریکا محسوب می‌شود، جای جای این پارک پر از مجسمه‌های «مستر والنتیم» (Mestre Valentim) و آلاچیق‌هایی با نقاشی‌هایی از «لئوناردو خوآکیم»، دو نفر از طراحان این پارک است. ورودی باروک (Baroque entrance)، پلکان سنگی، فواره‌ها و مجسمه‌هایی از چهره‌های اساطیری، مهم‌ترین بخش این فضای سبز گسترده محسوب می‌شود. در قسمت شرقی این پارک و در امتداد خلیج، پارک فلامینگو (Parque do Flamengo) و مارینا داگلوریا (Marina da Glória) قرار دارد، با باغ‌هایی که توسط بورل مارکس و مومنتو آوس موتوس (Monumento aos Mortos) به‌عنوان یک بنای یادبود مدرنیست از افرادی که در جنگ جهانی دوم از دست رفته‌اند طراحی شده‌اند. در بخش‌های شمالی پارک فلامینگو، موزه هنرهای مدرن قرار گرفته است.

در مجاورت پاسیو پابلیکو، منطقه سینلاندیا (Cinelândia) قرار دارد. این منطقه یکی از مراکز فرهنگی و سیاسی شهر ریو به حساب می‌آید و پر از ساختمان‌های دولتی باشکوهی است که قدمت آن به دهه‌های اول قرن بیستم و پس از آنکه ریو به پایتخت برزیل تبدیل شد، بازمی‌گردد. آکادمی ادبی برزیل در یکی از ساختمان‌های موجود در آونیدا پرزیدنت ویلسون قرار دارد که همچون عمارت پتی تریانو در محوطه کاخ ورسای (Versailles) مدل‌سازی شده است. این ساختمان توسط دولت فرانسه در سال ۱۹۲۳ برای محافظت از جامعه‌ای که در اواخر قرن نوزدهم توسط گروهی از نویسندگان و شاعران با الهام از فرهنگستان فرانسه تأسیس شده بود اختصاص داده شد. هدف از تأسیس این جامعه، حفاظت از زبان پرتغالی برزیلی و نیز ارتقاء ادبیات برزیل است.