پارک پاسیو پابلیکو و سینلاندیا برزیل

کوه‌های سر به فلک کشیده‌ی پشت شهر، کوه کله قندی شوگر لوف (Sugar Loaf) که بر فراز بندر آن قد برافراشته است و سواحل طویل هلالی شکل ریو از برترین جاذبه‌های گردشگری این شهر محسوب می‌شوند. 

 

 

 پارک پاسیو پابلیکو و سینلاندیا | Passeio Público and Cinelândia

پاسیو پابلیکو، پارک خوش منظره و زیبایی در امتداد ساحل «آونیدا بیرا مار» (Avenida Beira-Mar) است که طراحی آن در سال ۱۷۷۹ توسط گروهی از هنرمندان انجام شد. این پارک، قدیمی‌ترین پارک عمومی برزیل و یکی از قدیمی‌ترین پارک‌های آمریکا محسوب می‌شود، جای جای این پارک پر از مجسمه‌های «مستر والنتیم» (Mestre Valentim) و آلاچیق‌هایی با نقاشی‌هایی از «لئوناردو خوآکیم»، دو نفر از طراحان این پارک است. ورودی باروک (Baroque entrance)، پلکان سنگی، فواره‌ها و مجسمه‌هایی از چهره‌های اساطیری، مهم‌ترین بخش این فضای سبز گسترده محسوب می‌شود. در قسمت شرقی این پارک و در امتداد خلیج، پارک فلامینگو (Parque do Flamengo) و مارینا داگلوریا (Marina da Glória) قرار دارد، با باغ‌هایی که توسط بورل مارکس و مومنتو آوس موتوس (Monumento aos Mortos) به‌عنوان یک بنای یادبود مدرنیست از افرادی که در جنگ جهانی دوم از دست رفته‌اند طراحی شده‌اند. در بخش‌های شمالی پارک فلامینگو، موزه هنرهای مدرن قرار گرفته است.

در مجاورت پاسیو پابلیکو، منطقه سینلاندیا (Cinelândia) قرار دارد. این منطقه یکی از مراکز فرهنگی و سیاسی شهر ریو به حساب می‌آید و پر از ساختمان‌های دولتی باشکوهی است که قدمت آن به دهه‌های اول قرن بیستم و پس از آنکه ریو به پایتخت برزیل تبدیل شد، بازمی‌گردد. آکادمی ادبی برزیل در یکی از ساختمان‌های موجود در آونیدا پرزیدنت ویلسون قرار دارد که همچون عمارت پتی تریانو در محوطه کاخ ورسای (Versailles) مدل‌سازی شده است. این ساختمان توسط دولت فرانسه در سال ۱۹۲۳ برای محافظت از جامعه‌ای که در اواخر قرن نوزدهم توسط گروهی از نویسندگان و شاعران با الهام از فرهنگستان فرانسه تأسیس شده بود اختصاص داده شد. هدف از تأسیس این جامعه، حفاظت از زبان پرتغالی برزیلی و نیز ارتقاء ادبیات برزیل است.

گردشگری برزیل | موزه هنر سائوپائولو

بزرگ‌ترین شهر آمریکای جنوبی به وسیله رودخانه‌هایی احاطه شده که به درون فلات می‌ریزند. تقریباً از زمان ایجاد شهر در سال 1554 میلادی، سائوپائولو تبدیل به دروازه ورود به سرزمین‌های جنوبی‌تر شد. کاشفانی با نام «باندریانت ها» از سائوپائولو به این مناطق جنوبی اعزام می‌شدند. امروزه بزرگراه‌های اصلی شهر در واقع همان مسیرهایی هستند که باندریانت‌ها از آن عبور می کردند. همه‌ می‌دانند که در تور برزیل این شهر استثنایی را نباید از دست بدهند.

 

آثار فرهنگی پرتغالی، اسپانیایی، آلمانی، آفریقایی، یهودی، عربی و ژاپنی در این شهر به خوبی در زندگی و فرهنگ مردم سائوپائولو احساس می‌شود؛ برای مثال وجود موزه‌ای که به مهاجران ژاپنی اختصاص دارد، دلیلی بر این اثرگذاری است و موزه دیگری به اثر آفریقایی‌ها بر برزیل اشاره دارد. شاید دشوارترین مسئله برای درک این شهر، اندازه بسیار وسیع آن باشد. راه خوبی که برای درک اندازه این شهر پیشنهاد می‌شود، مشاهده این چشم انداز وسیع از بالای برج ایتالیا در خیابان «آونیدا» است. بسیاری از جاذبه های گردشگری سائوپائولو از این چشم انداز وسیع قابل مشاهده هستند.

  

موزه هنر | Museu de Arte

موزه هنر سائوپائولو که در نزد مردم محلی به «MASP» شناخته می‌شود، در سال 1968 گشایش یافت اما مجموعه‌ای جامع و ممتاز از هنر غربی در آمریکای لاتین است. در این مجموعه آثاری از هنرمندان مدرن و امپرسیونیست شامل «رنوار»، «ون گوگ»، «ماتیس»، «مونه»، «دبرت»، «پیکاسو» و «میرو» در کنار 73 مجسمه برنزی اثر «دگاس» قرار دارد. با این که قدمت این آثار به دوران رنسانس می‌رسد، اما این موزه یکی از نخستین مجموعه‌هایی در قاره آمریکاست که آثاری از میانه قرن 20 و متأخرتر در کنار هنر هنرمندان برزیلی را در خود جای داده است. بنای موزه توسط معمار برزیلی – ایتالیایی، «لینا بوباردی»، به صورت تلفیقی از هنر کلاسیک و مدرن طراحی شده است. این مجموعه همچنین فروشگاهی برای خرید آثار عتیقه را در روزهای یکشنبه دایر می‌کند و هر از گاهی میزبان کنسرت‌های موسیقی است.