هزینهی اقامت در یک خوابگاه یا هاستل در اتاقی با ۸ تخت، از حدود ۲۰ تا ۳۰ رآل برزیل شروع میشود. اتاقهای خصوصی در حدود ۱۰۰ رآل قیمت دارند. هتلهای کوچک زیادی در برزیل وجود دارد که خانوادگی اداره میشوند و ارزان هستند. اقامت در این هتلها بین ۷۰ تا ۱۰۰ رآل هزینه دارد. کرایهی اتاق در منزل اهالی، بین ۳۵ تا ۵۰ رآل است. برای کرایهی یک آپارتمان کامل از طریق Airbnb به طور میانگین در حدود ۱۴۰ رآل باید بپردازید و یک اتاق اشتراکی در حدود ۳۲ رآل قیمت دارد.
رستورانهای کوچک و محلی قیمتهای پایین تری دارند. هزینهی یک وعده غذا در این رستورانها که شامل نوشیدنی هم میشود، در حدود ۱۴ رآل است. غذاهای بهتر در رستورانهای خوب با دکوراسیون شیکتر در حدود ۳۵ رآل هزینه دارند. در صورتی که بخواهید خودتان آشپزی کنید تهیهی خورد و خوراک مورد نیاز بسیار ارزانتر تمام میشود. برای یک هفته در حدود ۱۰۰ رآل باید بپردازید. همهی این قیمتها در ریودوژانیرو بالاتر هستند.
اتوبوس مسافت طولانی، بهترین، راحتترین و ارزانترین راه برای سفر داخل این کشور است. بلیط اتوبوس بین ۸ تا ۱۰ رآل به ازای هر ساعت سفر، هزینه دارد. یعنی مسیر بین ریودوژانیرو و سائوپائولو بین ۴۴۰ تا ۶۵۰ رآل هزینه دارد. مسیر ریودوژانیرو تا فلوریانوپلیس (Florianopolis)، بین ۱۶۰ تا ۲۴۰۰ رآل، هزینه دارد. حتما بلیط خود را حداقل یک روز قبل خریداری کنید. حملونقل عمومی با قطار به قطارهای توریستی محدود میشود و بین دو شهر مهم و توریستی سائو ژائو دل ری و تیرادنتس حرکت میکنند. وسایل حملونقل عمومی داخل شهری بین ۲/۸ تا ۵ رآل به ازای هر سفر هزینه دارند. سرویس همسفری آنلاین اوبر (Uber) یکی دیگر از روشهای حملونقل داخل شهری است که در حال حاضر در ۱۱ شهر برزیل در دسترس است.
قیمت بلیط مسابقات فوتبال از ۳۵ رآل شروع میشود و به جایگاه صندلی شما بستگی دارد. ورودی آبشار ایگواسو در حدود ۴۲ رآل است. سفرهای دریایی یا کروز در رود آمازون بسته به طولانی بودن و سفر و میزان لوکس بودن آن، بین چند صد دلار تا چند هزار دلار متغیر است. موزهها و جاذبههای مشابه بین ۱۰ تا ۲۰ رآل هزینه دارند.
ساعت رسمی برازیلیا، پایتخت برزیل، ۵ و نیم ساعت از تهران عقبتر است.
زبان رسمی برزیل، پرتغالی است که تقریبا همهی جمعیت این کشور به همین زبان صحبت میکنند و تنها زبانی است که در نشریات، رادیو و تلویزیون و تجارت مورد استفاده قرار میگیرد. برزیل، تنها کشور پرتغالیزبان در آمریکا است به همین دلیل، این زبان تاثیرات زیادی بر فرهنگ این منطقه داشته و فرهنگ آن را با سایر کشورهای اسپانیاییزبان همسایه متمایز کرده است.
واحد پول رایج این کشور، رئال یا رآل (real) است که با نشانهی R$ و کد ایزوی BRL شناخته میشود. هر رآل به ۱۰۰ سنتاوو (centavos) تقسیم میشود و برابر با ۱۲۴۵ تومان است.
ولتاژ و فرکانس برق شهری در برزیل و انواع پریز به شرح زیر است:
127 V
220 V
60 Hz
دوشاخه و پریزهای برق در برزیل از نوع C و N هستند که تصویر آنها را مشاهده میکنید:
کد کشور برزیل +۵۵ است.
رانندگی در برزیل یکی ار بهترین روشهای برای گشتوگذار در بخشهای دورتر و کمتر شناخته شده است که سرویس حمل و نقل عمومی مثل قطار و اتوبوس در آنجا وجود ندارد یا پیشرفته و کامل نیست. در شهرها و فرودگاههای بزرگ، امکان کرایهی خودرو وجود دارد.
قبل از رانندگی در برزیل این نکات را مد نظر قرار دهید:
رانندگی از سمت راست و کمترین سن قانونی برای رانندگی ۱۸ سال است. استفاده از تلفن همراه حین رانندگی فقط با هندزفری امکانپذیر است. بستن کمربند ایمنی برای سرنشینان جلو و عقب در صورتی که کمربند داشته باشد، ضروری است.
تنوع آبوهوایی زیادی در برزیل وجود دارد اما بخش زیادی از این کشور دارای آبوهوای گرمسیری است و پوشیده از جنگلهای بارانی آمازون است که در حوضه آبریز رود آمازون به وجود آمدهاند. برزیل دارای پنج آبوهوا است که عبارتند از گرمسیری در مرکز، کوهستانی، نیمه خشک در شمال شرقی، استوایی در شمال و معتدل در جنوب.
کوههای سر به فلک کشیدهی پشت شهر، کوه کله قندی شوگر لوف (Sugar Loaf) که بر فراز بندر آن قد برافراشته است و سواحل طویل هلالی شکل ریو از برترین جاذبههای گردشگری این شهر محسوب میشوند.
پارک پاسیو پابلیکو و سینلاندیا | Passeio Público and Cinelândia
پاسیو پابلیکو، پارک خوش منظره و زیبایی در امتداد ساحل «آونیدا بیرا مار» (Avenida Beira-Mar) است که طراحی آن در سال ۱۷۷۹ توسط گروهی از هنرمندان انجام شد. این پارک، قدیمیترین پارک عمومی برزیل و یکی از قدیمیترین پارکهای آمریکا محسوب میشود، جای جای این پارک پر از مجسمههای «مستر والنتیم» (Mestre Valentim) و آلاچیقهایی با نقاشیهایی از «لئوناردو خوآکیم»، دو نفر از طراحان این پارک است. ورودی باروک (Baroque entrance)، پلکان سنگی، فوارهها و مجسمههایی از چهرههای اساطیری، مهمترین بخش این فضای سبز گسترده محسوب میشود. در قسمت شرقی این پارک و در امتداد خلیج، پارک فلامینگو (Parque do Flamengo) و مارینا داگلوریا (Marina da Glória) قرار دارد، با باغهایی که توسط بورل مارکس و مومنتو آوس موتوس (Monumento aos Mortos) بهعنوان یک بنای یادبود مدرنیست از افرادی که در جنگ جهانی دوم از دست رفتهاند طراحی شدهاند. در بخشهای شمالی پارک فلامینگو، موزه هنرهای مدرن قرار گرفته است.
در مجاورت پاسیو پابلیکو، منطقه سینلاندیا (Cinelândia) قرار دارد. این منطقه یکی از مراکز فرهنگی و سیاسی شهر ریو به حساب میآید و پر از ساختمانهای دولتی باشکوهی است که قدمت آن به دهههای اول قرن بیستم و پس از آنکه ریو به پایتخت برزیل تبدیل شد، بازمیگردد. آکادمی ادبی برزیل در یکی از ساختمانهای موجود در آونیدا پرزیدنت ویلسون قرار دارد که همچون عمارت پتی تریانو در محوطه کاخ ورسای (Versailles) مدلسازی شده است. این ساختمان توسط دولت فرانسه در سال ۱۹۲۳ برای محافظت از جامعهای که در اواخر قرن نوزدهم توسط گروهی از نویسندگان و شاعران با الهام از فرهنگستان فرانسه تأسیس شده بود اختصاص داده شد. هدف از تأسیس این جامعه، حفاظت از زبان پرتغالی برزیلی و نیز ارتقاء ادبیات برزیل است.
بزرگترین شهر آمریکای جنوبی به وسیله رودخانههایی احاطه شده که به درون فلات میریزند. تقریباً از زمان ایجاد شهر در سال 1554 میلادی، سائوپائولو تبدیل به دروازه ورود به سرزمینهای جنوبیتر شد. کاشفانی با نام «باندریانت ها» از سائوپائولو به این مناطق جنوبی اعزام میشدند. امروزه بزرگراههای اصلی شهر در واقع همان مسیرهایی هستند که باندریانتها از آن عبور می کردند. همه میدانند که در تور برزیل این شهر استثنایی را نباید از دست بدهند.
آثار فرهنگی پرتغالی، اسپانیایی، آلمانی، آفریقایی، یهودی، عربی و ژاپنی در این شهر به خوبی در زندگی و فرهنگ مردم سائوپائولو احساس میشود؛ برای مثال وجود موزهای که به مهاجران ژاپنی اختصاص دارد، دلیلی بر این اثرگذاری است و موزه دیگری به اثر آفریقاییها بر برزیل اشاره دارد. شاید دشوارترین مسئله برای درک این شهر، اندازه بسیار وسیع آن باشد. راه خوبی که برای درک اندازه این شهر پیشنهاد میشود، مشاهده این چشم انداز وسیع از بالای برج ایتالیا در خیابان «آونیدا» است. بسیاری از جاذبه های گردشگری سائوپائولو از این چشم انداز وسیع قابل مشاهده هستند.
موزه هنر سائوپائولو که در نزد مردم محلی به «MASP» شناخته میشود، در سال 1968 گشایش یافت اما مجموعهای جامع و ممتاز از هنر غربی در آمریکای لاتین است. در این مجموعه آثاری از هنرمندان مدرن و امپرسیونیست شامل «رنوار»، «ون گوگ»، «ماتیس»، «مونه»، «دبرت»، «پیکاسو» و «میرو» در کنار 73 مجسمه برنزی اثر «دگاس» قرار دارد. با این که قدمت این آثار به دوران رنسانس میرسد، اما این موزه یکی از نخستین مجموعههایی در قاره آمریکاست که آثاری از میانه قرن 20 و متأخرتر در کنار هنر هنرمندان برزیلی را در خود جای داده است. بنای موزه توسط معمار برزیلی – ایتالیایی، «لینا بوباردی»، به صورت تلفیقی از هنر کلاسیک و مدرن طراحی شده است. این مجموعه همچنین فروشگاهی برای خرید آثار عتیقه را در روزهای یکشنبه دایر میکند و هر از گاهی میزبان کنسرتهای موسیقی است.