سفر به جمهوری سنگال

پایتخت آن داکار است. اگرچه سنگال نه کشور پهناوری است و نه موقعیتی راهبردی دارد، با این حال نقش مهمی در سیاست قاره آفریقا بازی می‌کند.

سنگال

این کشور در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد و از آن زمان تاکنون به صورت جمهوری دمکراتیک اداره می‌شود. با این حال اغلب سیستم‌های اداری این کشور هنوز هم به شیوه فرانسوی اداره می‌شوند.

سنگال

سنگال سرزمین کم ارتفاعی است که بخش اعظم آن را علفزارهای ساوان و استپ می‌پوشاند. آب و هوای این سرزمین در سواحل و نواحی مرتفع معتدل ولی در استپ‌ها گرم و خشک است.

سنگال

بلندترین نقطه سنگال در منطقه «نپن دیاخا» حدود ۵۸۱ متر ارتفاع دارد. شمال و شمال شرق این کشور به خاطر نزدیکی با صحرای بزرگ آفریقا نیمه بیابانی است و آب و هوایی گرم و خشک دارد. جنوب غرب سنگال نیز نواحی جنگلی دارد و آب و هوایش گرم و مرطوب است.

سنگال

اکثریت مردم سنگال از قوم «ولوف» هستند ولی گروه‌های نژادی فولانی، سرر، پولار و ماندینکا نیز در سنگال زندگی می‌کنند. ۹۲ درصد مردم این سرزمین مسلمان و اهل تسنن هستند. حدود ۲ درصد از آن‌ها نیز مسیحی هستند. شیعیان از جمله گروه های موجود در این کشورند که دارای مدارس و مساجدی از آن خود هستند و ارتباط آنان با سایر مسلمانان و فرق اسلامی بسیار خوب است.

سنگال

آمار شیعیان سنگال بیش از دویست هزار نفر است که بیشتر آنان را شیعیان بومی تشکیل می دهند، تعداد شیعیان مهاجر لبنانی نیز بیش از چهل هزار نفر است.