در «نیوکاسل»، حس نوستالژی جذابی هست که بخش عمدهی آن به سبب وجود میعادگاههای ساحلی قدیمی و استخرهای محبوب دههی ۱۹۳۰ است. همیشه عدهای را کنار ساحل میبینید و حتی هوای سرد هم نمیتواند مانع از آبتنی شود. اگر خود را شجاع میدانید، «راک پول» (Rock Pool) یکی از بهترینها برای شیرجه زدن است.
اما «نیوکاسل» شهری ساحلی است که هویتی بیش از ماسه و دریا دارد. شهر در دامنهی «اسلیو دونارد» (Slieve Donard) که بلندترین قله در ایرلند شمالی است، قرار دارد و سایر قلههای کوه مورن (Mourne Mountains) نیز در پشت شهر پراکنده هستند. گردش با دوچرخه در این نواحی را از دست ندهید! مناظری خواهید دید که به تلاشی که باید بکنید میارزد؛ بهعلاوه، هنگامیکه به شهر باز میگردید، میتوانید به «سوک» (Soak) رفته و خستگی عضلاتتان را در جلبک دریایی به در کنید. اگر به دنبال مرکز اسپا و صرف شام هستید، به «وانیلا» (Vanilla) بروید و اگر در منویش گوشت گوزن «فینبروگ» دیدید، حتما امتحان کنید چرا که یکی از لذیذترین انواع آن در سراسر جزیره است.
وستپورت نقطه تلاقی زندگی روستایی و سرزندگی است و توانسته توازن خوبی بین این دو برقرار کند. اغلب فروشگاهها، مغازههای مستقلی هستند که همه چیز، از لباسهای ایرلندی گرفته تا صنایعدستی محلی را به فروش میرسانند. کافهها همیشه پر از جمعیت هستند، بهویژه در تعطیلات آخر هفته. طرفداران موسیقی سنتی میتوانند برای شنیدن موسیقی زنده، هر شب به کافه موسیقی «مت ملوی» (Matt Moloy) بروند که گاهی هم خود «مت»، عضو ایرلندی گروه «رئیس قبیله» (Chieftain) موسیقی اجرا میکند.
با یک پیادهروی کوتاه از مرکز شهر، به خانه و باغهای «وست پورت» میرسید. یکی از ارزشمندترین خانههای روستایی در ایرلند که سرشار از جاذبههای بصری است، بهویژه با پلههای مرمر سیسیلی خود که بسیار باشکوه است. با نگاهی به اتاقهای عمومی ساختمان، همه چیز را در مورد آن و نیز ارتباطاش با یکی از شجاعترین زنان تاریخ ایرلند، «گریس امالی» (Grace O’Malley) خواهید فهمید.
پشت «وست پورت»، اسکلهای آرام قرار دارد که پیادهرویی زیبا و مامنی آرام به دور از هیاهوی شهر است. اینجا همچنین یکی از بهترین نقاط برای خوردن غذای دریای است. رستوران «آیدل وال» (Idle Wall) شبیه کلبههای روستایی است که صدف محلی و صدف دریایی طبخ شده با خامه و رازیانه سرو میکند.