طراحی و ساخت بنای تاج محل

طراحی و ساخت بنای تاج محل

این آرامگاه که به افتخار ممتاز محل، تاج محل نامیده شده است، از سنگ مرمر سفید تزیین شده با سنگ‌های قیمتی چون یشم، کریستال، سنگ لاجورد، آمیتیست و فیروزه ساخته شده است. این سنگ‌ها، اشکالی پیچیده را با تکنیک پرچین کاری (pietra dura) ایجاد کرده‌اند. گنبد مرکزی این آرامگاه، ۷۳ متر ارتفاع دارد و با چهار گنبد کوچک‌تر دیگر احاطه شده است.

چهار ستون یا مناره‌ی بلند و باریک نیز در چهار گوشه‌ی آن قرار دارند. بر اساس سنت‌های اسلامی، آیاتی از قرآن با خط خوش بر ورودی قوسی‌شکل آرامگاه و بخش‌های دیگری از این مجموعه حکاکی شده است. درون آرامگاه، اتاق مرمرینی هشت‌ضلعی وجود دارد که با حکاکی‌ها و سنگ‌های قیمتی تزیین شده و تُهی‌گور (مقبره‌ی نمادین) ممتاز محل در آن قرار دارد. تابوت‌دان سنگی وی که پیکر ممتاز محل در آن قرار گرفته است در بخش پایین‌تر و هم سطح باغ قرار دارد.

بقیه‌ی مجموعه‌ی تاج محل شامل وردی اصلی از جنس ماسه‌سنگ قرمز و باغی مربعی‌شکل است که با استخرهای باریکی از آب به چهار بخش تقسیم شده است. این باغ به سبک باغ‌های ایرانی ساخته شده است. یک مسجد ماسه‌سنگی قرمز رنگ و بنایی شبیه آن تحت عنوان «جواب» یا «آینه» هم راستا با آن در این مجموعه قرار دارد.

با گذر زمان، شاه جهان تصمیم گرفت آرامگاه بزرگ دیگری در کنار رود جمنا برای خود بسازد و آن را با پلی به آرامگاه ممتاز محل متصل کند. ولی اورنگ‌زیب، سومین پسر شاه جهان از ممتاز محل، در سال ۱۶۵۸ قدرت را به دست گرفت و پدر بیمارش را از مقام خود عزل کرد. شاه جهان سال‌های پایان عمرش را در بازداشت خانگی در برجی در قلعه‌ی سرخ آگرا به سر برد. جایی که چشم‌انداز قشنگی از آرامگاه باشکوه همسر محبوبش را پیش چشمان وی به نمایش می‌گذاشت. شاه جهان در سال ۱۶۶۶ از دنیا رفت و در کنار همسرش به خاک سپرده شد.